Ik ben Nico Zonneveld, 74, en ik gebruik nu al maanden 2020 als ik een datum noteer. Het huidige jaartal 2020, En elke keer geeft dit getal mij een reactie. Het getal 20 is aan mij verbonden.
Als dat getal dan twee keer voorbij komt kan ik het niet meer ontwijken. 20 wat is daar zo speciaal aan?

Een nierziekte.

Wel, ik ben erg ziek geweest. En in het traject heb ik ook gedialyseerd. Dood en doodziek ben ik geweest. Op enig moment werd er gezegd: Transplantatie is nodig, maar…. De wachttijd zou 4 á 5 jaar zijn. En dat zou ik niet halen dat was duidelijk te zien. Ik zou overlijden, want dialyse verdroeg ik niet goed.

Totdat mijn vrouw 23 jaar geleden een programma op tv zag dat er een mogelijkheid was dat ook niet familie gerelateerden (vader/zoon of broer/zus) elkaar een nier konden doneren.. Dat was daarvoor nog niet mogelijk. Direct bood zij mij haar nier aan.

Ik kreeg haar nier

Na vele onderzoeken en testen werden wij goedgekeurd en werd ik eigenaar van haar nier. Wij werden de 3e of 4e niet-familie gerelateerde in Nederland. En dan komen de vragen: Hoe lang houdt zo’n getransplanteerde nier? Wat zijn de kansen etc.

Dan komen de gemiddelden boven water. Een transplant nier van een overleden donor “houdt” gemiddeld ca. 15 jaar. Een donornier van een levende donor houdt gemiddeld ca. 20 jaar. En afgelopen jaar passeerde ik die datum; 20 jaar…., 20 jaar een donornier…. En de gemiddelde leeftijd behaald.

En dan schrijf ik nu vaak 2020….

Elke keer geeft het mij een reactie van geluk, onpeilbaar geluk.

Wat een mazzel dat ik deze vrouw tegen kwam.

Wat een mazzel dat zij uit zichzelf haar nier aanbood.

Wat een mazzel dat ik nu al 20 jaar een gewoon leven kan leiden.

Wat een mazzel dat wij beiden nog steeds gezond zijn.

Wat een mazzel dat ik mijn kleinkinderen kan zien opgroeien, genieten van onze kinderen hoe zij zich steeds verder ontwikkelen tot zeer zelfstandige en krachtige mensen.

Wat een mazzel dat ik elke dag samen met mijn vrouw, mijn donor, al 51 jaar kan genieten van het leven.

De toekomst

Ik sport veel, golf is een grote hobby van mij. Daarnaast fietsen we ook veel. En we leven gezond. Daardoor kan ik nog steeds mezelf inzetten om orgaandonatie meer te promoten. Te laten zien dat een getransplanteerde een normaal leven kan leiden. En als je dan als 74 jarige nog “sportman van het jaar” kunt worden in onze gemeente van ca 30.000 inwoners zegt dat ook iets over de kracht van ‘n transplantatie!

De overgang naar de 21e eeuw zal mij hopelijk nog jarenlang blijven herinneren aan die heugelijke gebeurtenis op 26 juli 1999!
Want 2020 herinnert mij elke keer… Want in 2021 zal ik 21 jaar getransplanteerd zijn. In 2022 22 jaar…. En de rest zal de historie later leren.

Ik hoop er nog vele getallen aan toe te kunnen voegen. Opgedragen aan alle mensen die reeds een orgaan gedoneerd hebben, en speciaal aan mijn heldin Marijke die mij van een rups maakte tot een vlinder, vrij, onafhankelijk, en tot in de eeuwigheid met haar verbonden.

Mijn vrouw en donor is mijn heldin !